بررسی تطبیقی رئالیسم کثیف در آثار صادق چوبک و ریموند کارور

رئالیسم مکتبی ادبی است که در فاصله سال­های 1850 تا 1880م در اروپا و آمریکا رواج یافت. مهم­ترین ویژگی آثار رئالیستی آن است که انسان را به عنوان موجودی اجتماعی مطرح می­کند و ریشه همه رفتارهای نیک و بد او را در اجتماع جست‌وجو می­کند. ریموند کارور یکی از برجسته­ترین داستان کوتاه­نویسان آمریکا است که از پیشروان رئالیسم کثیف می­باشد. صادق چوبک نیز یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایران است که رئالیسم کثیف در آثار او مشهود است. این تحقیق کاوشی است تطبیقی با هدف شناخت شباهت­ها و تفاوت­های موجود در داستان­های کوتاه چوبک و کارور که بر مبنای روش تحلیلی- توصیفی نوشته شده است. رویکرد این تحقیق تاریخی و مبتنی بر چهارچوب نظری «مکتب امریکایی» است. با بررسی آثار هر دو نویسنده می­توان به این نتیجه رسید که آنان راوی ویرانی، شکست و خلاء انسان درهم شکسته و پوچ اجتماع خود هستند که هر دو به یاری زبان مشترک داستان، موفق به خلق داستان­های خود می­شوند.